“When she walks among cars, I look down at my phone pretending to be indifferent,” says Paridokht Mahallati, who took this photo in Tehran in January. “Indifferent to both organized child labor and the billion-dollar Iran Mall shopping center,” she says. She draws parallels between the luxurious mall in western Tehran—an emblem of ruling class corruption—and an estimated 3 million working children at the other end of Iran’s income spectrum, having been representing the country’s growing poverty for years. Although juvenile workers are encountered every day by Tehranites from all walks of life at traffic light intersections, for the media and among government officials “children of labor” have become the elephant in the room. It is “an indifference lasting as long as the red light,” Mahallati says.
«وقتى بين ماشين‌ها راه ميره، سرم را ميندازم رو گوشيم و خودم را به بيخيالى ميزنم. بدون خيالى از باندهاى كودكان كار تا ايران مال چندهزار ميليارد تومانى.» این را پریدخت محلاتی که این عکس را در دی ماه سال گذشته گرفته است میگوید. گفته‌ی او مقایسه‌ای است بین مرکز خرید پرتجمل در غرب تهران—نمادی از فساد طبقه‌ی حاکم—و نزدیک به سه میلیون کودک شاغل در سوی دیگر طیف توزیع درآمد که سالهاست به نمود گسترش فقر بدل شده‌اند. با اینکه اشتغال کودکان پشت چراغ قرمزهای پایتخت به بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی تهرانی‌ها بدل شده است، رسانه‌ها و مقامات مسئول کمابیش درباره‌ی این مشکل لب به سکوت فروبسته‌اند. پریدخت این بیتفاوتی را «بيخيالى فقط به بلندى يك چراغ قرمز» توصیف میکند.
