For Tehran’s Emergency Medical Services staff, October 15 was a long day. They carried an empty organ preservation box on a delayed flight to Mashhad to come back within three stressful hours with the heart of a young man who had suffered brain death. “We took off in the morning from Mehrabad Airport (Tehran), but we had to turn back half way through because of a technical problem and make an emergency landing. Meanwhile, all arrangements were made for a second flight. So, we departed immediately, arrived in Mashhad and flew back to Tehran after receiving the heart,” says Tehran-based photojournalist Farzam Sabet, who photographed the whole mission.
The donated heart was waiting to beat in the chest of a woman of 31 years of age. “From Mehrabad, we flew on a helicopter to Rajaei Hospital,” he says, astonished that, despite administrational difficulties and a delay in Tehran, all organizations involved were able to cooperate efficiently to make this delivery successful. “All these coordinated arrangements in less than three hours is something you would not expect to be done easily in our country,” the photographer says. Iran is known for time-consuming administrational procedures. Delayed flights are also common, due mostly to a fleet of ageing passenger planes.
برای تیم امداد هوایی تهران، 26 مهر روز پرتنشی بود. یک محفظه‌ی خالی حمل اعضای بدن در یک پرواز مشمول تاخیر به مشهد حمل شد تا در طی سه ساعت شلوغ و پرتشنج، قلب مرد 21 ساله‌ای که دچار مرگ مغزی شده بود به تهران آورده شود. فرزام صالح، عکاس خبری که از نزدیک شاهد این فرایند بوده و از آن عکاسی کرده است، میگوید: «ما صبح به همراه تیم پزشکی با یک هواپیما از مهرآباد به سمت مشهد پرواز کردیم که در میانه راه بعلت نقص فنی مجبور به بازگشت به تهران شدیم. در این زمان بازگشت، تمامی هماهنگی‌ها برای یک پرواز دیگر به مقصد مشهد انجام شد و بلافاصله با پروازی دیگر به مشهد رسیدیم.» قلب اهدایی قرار بود تا پایان همان روز در سینه‌ی زن 31 ساله‌ای در تهران بتپد. عکاس میگوید: «بعد از تحویل گرفتن قلب به تهران و از مهرآباد با بالگرد به بیمارستان رجایی رسیدیم. شاید همه این هماهنگی ها در کمتر از ۳ ساعت کاری باشد که در کشور ما به سادگی انجام نمی شود.»
