“Poverty and high unemployment have forced Baloch men to carry fuel,” says photographer Saba Taherian. Draught and flawed policies have eroded jobs in the southern Sistan Baluchestan Province, where fishing, agriculture and handicrafts used to be the main sources of income. In the photo, fuel couriers, locally known as sookhtbar, are preparing a truck for a journey across the border with Pakistan, where they will sell Iran’s cheap gasoline and diesel at a higher price. These men know they might be trading their lives for negligible earnings. Carrying fuel is the sole job which they can do to survive. Yet, to authorities on both sides of the border, fuel couriers are but smugglers who deserve punishment by law. The photographer says: “Many Baloch people die every year while carrying fuel; due to car accidents caused by fast and careless driving, explosion of fuel tanks and, sometimes, bullets…!”.
صبا طاهریان میگوید: «بیکاری و فقر مردان بلوچ را به سمت سوخت‌بری کشانده است.» درسایه‌ی خشکسالی و سیاست‌های اشتباه، مشاغل استان سیستان و بلوچستان، منطقه‌ای که در گذشته بر ماهیگیری، کشاورزی و صنایع دستی تکیه داشت، یک به یک از میان رفته‌اند. در تصویر، سوختبران در شهرستان سرباز در حال آماده‌سازی محموله‌ای از سوخت ارزان ایران هستند که قرار است در طرف دیگر مرز پاکستان به قیمت بالاتری فروش برود. این مردان میدانند که ممکن است بهای این درآمد ناچیز را با جانشان بپردازند. سوخت‌بری تنها شغلی است که بسیاری از این مردان برای زنده‌ماندن میتوانند انجام دهند؛ با این حال، احتمالا نیروهای نطامی و انتظامی در هر دو سوی مرز آنها را تنها قاچاقچیانی میبینند که شایسته‌ی مجازات هستند.عکاس میگوید: «سالانه تعداد بسیاری از شهروندان بلوچ هنگام جابه‌جایی سوخت کشته می شوند؛ گاهی به دلیل تصادف‌های ناشی از رانندگی خطرناک و سریع، گاهی انفجار محموله سوخت در ماشین و گاهی هم گلوله…!
